Je hebt een gezin met vrouw, opgroeiende kinderen, je hebt een drukke, leidinggevende baan, een goed inkomen, een huis. Alles lijkt goed te lopen, dat hoor je ook van anderen. “Nee, bij jullie loopt alles zo goed…”
Maar van binnen voel je: Is dit het nou? Waar doe ik het allemaal nog voor? Waar je eerst alles makkelijk aan kon, voelt het nu als trekken en slepen om de dag door te komen.
En je weet, het gaat niet goed zo. Maar je ziet geen uitweg. Het leven voelt niet leuk meer.
Herken je dit?
Herken je dit:
– Je rijdt naar huis, racet eigenlijk, want je hebt weer een extra uur gewerkt, je bent doodmoe. Je voelt, ik wil eigenlijk naar bed, even slapen. Maar je weet dat thuis al aan het wachten is, je vrouw….. “Wat ben je laat, jij zou de kinderen toch wegbrengen?” Oh, shit, vergeten.. Je zucht en springt weer in de auto. En weer door…..
– Ha, vanavond weer even lekker sporten denk je. Even het hoofd leegmaken. Maar eenmaal daar voel je, ik kan nog geen deuk in een pakje boter meer maken. Ze zullen me allemaal wel weer aankijken: wat een lui-zak, die kan beter thuisblijven, en je probeert toch weer wat energie op te brengen, maar de tank is leeg, geen kracht meer, je rug speelt op. Je baalt als een stekker, ach laat ook maar, het plezier van sporten is totaal weg. Ook dat is weg, en teleurgesteld denk je: er blijft weinig meer over voor mij.
– Je bent thuis van je werk na weer een lange dag. Maar vroeg begonnen dit keer, dan kan ik nog samen met de kinderen even zitten. Je schuift ertussen op de bank en 2 minuten later vallen je ogen al dicht. Vaag hoor je je dochter nog vragen: papa, we zouden toch…. Je schrikt wakker en zegt: o sorry schat, ik ben zo moe, zullen we morgen… Je ziet de teleurstelling op haar gezicht en de afkeurende blik van je vrouw. Van binnen voel je je zo moe, en falend en je probeert je overeind te hijsen. Kom op dan.
– De wekker gaat, eigenlijk lag je al te wachten, klaarwakker en toch weer niet, doodmoe. Je laat je uit bed rollen, voelt dat je lichaam eerst moet opstarten, zo stijf is het (als niemand dat maar ziet, dat ik nu al aftakel). Zal ik een pijnstiller nemen? Nee, ik roep toch altijd anti medicijn te zijn. En naar de dokter gaan heeft ook geen zin, die vinden toch niks. En rustig aan doen, dat zit er niet in. Maar ik ga dit niet lang meer volhouden, o god, hoe kom ik hier uit. Er moet iets veranderen, maar hoe.. En weer door.
– Je zit ’s avonds op de bank, samen met je partner. Een leuke film kijken. Na 3 minuten vallen je ogen al dicht. Leuk hoor zegt je vrouw, zo is er niks aan samen te kijken. Ga dan naar bed. Je schiet in de verdediging. “Ik sliep helemaal niet.” Wanhopig probeer je wakker te blijven, maar je bent zo moe, zo moe. En je vrouw draait zich weg van je, en je denkt, laat ook maar. Op het punt van opgeven. Maar ook dat kan niet. Hoe kom ik hier uit. Help.
Je móet iets doen, want anders………..
Houdt het een keer op. Je energie verdwijnt, je lichaam sputtert steeds harder tegen, je relatie vervlakt.
Je kinderen zien een vader die aanwezig is, maar niet echt bereikbaar.
En jij? Je leeft op de automatische piloot- tot je opbrandt of verdwijnt in depressie, burn-out of eenzaamheid (scheiding ligt op de loer)
Voel je al een duidelijke ja, en wil je zeker weten dat ik je hierbij kan helpen boek dan een gratis 30 minuten gesprek (via Zoom).